Afgelopen zondag was de eerste keer sinds de uitbraak van de corona-crisis dat we eindelijk weer live aan de slag mochten met publiek, i.p.v. via een beeldscherm of via tv. Het was prachtig weer in de Hortus Botanicus in Leiden en het publiek was blij verrast twee personages uit Leiden 1620 tegen te komen.
Bijzonder in het kader van 1620 is het gedeelte van de tuin waarin de link wordt gelegd met de reizen naar Amerika en de gewassen die uit de nieuwe wereld naar Europa kwamen. Aardappels, maïs en tomaten, voor ons nu heel gewoon, waren heel bijzonder voor de Leidenaren uit de 17de eeuw.
Ook de Chinese tuin is een lust voor het oog en hier konden we goed de verbinding maken met gesprekken over Oost & West, de reizen van de VOC en de gewassen en specerijen die naar de Republiek kwamen.
We kwamen er niet eens aan toe om de verfplanten te bekijken, zoveel was er te vertellen aan het publiek, maar de link met de Leidse lakennijverheid is zeker gelegd. De 17de eeuwse Magdalena Hoest, vrouw van drapenier Franchoy Dirc Hoest vertelde over de verschillende beroepen en wolbewerkingsprocessen en de invloed van de vele vluchtelingen uit Vlaanderen, die ondermeer een nieuwe wolsoort ‘saai’ meebrachten.
Ook gingen we in op de groep Engelsen uit Scrooby die was vertrokken naar de nieuwe wereld en de vraag waarom je zo’n verre reis zou maken om in een vreemd land een nieuw leven op te bouwen. Deze groep mensen werd later bekend als de Pilgrim Fathers, nu Pilgrims genoemd en werden onderdeel van één van de stichtingsmythen van Amerika, een verhaal wat de laatste jaren flink onder vuur ligt. Kleermaker Isaac Allerton en zijn leerling Jan Houcke (John Hooke) woonden vroeger in het gebuurte van Leiden waar ook drapenier Franchoy Dirc Hoest een huis huurde en waar we fictief de woonplaats van de tuinman hebben gesitueerd. Zo konden we vertellen over deze mensen en hun keuze om te vertrekken naar Amerika. Daarbij zal het naderende einde van het twaalf-jarig bestand (1621) mogelijk ook een rol hebben gespeeld.
De geloofsdiscussie die woedde in Leiden tussen aanhangers van Arminius en Gomarus en de keuze tussen vrije wil van de mens of dat alles al is voorbestemd werd ook door velen uit het publiek opgepikt en er werd druk beargumenteerd wat dit geloof voor gevolgen heeft voor het gedrag van de mens.
De discussie over de onthoofding van Johan van Oldenbarnevelt in 1619 en hoe dat toch heeft kunnen gebeuren bracht een toekomstvisie naar voren dat er niks veranderd is in de wereld, of toch misschien een beetje, maar op een andere manier…
