De jaren ’40.

Het is oorlog en dat heeft z’n effect op de mode. De vrouwelijke lijn van de jaren ’30 wordt vervangen door een recht, stijf silhouette,: mannelijk en geïnspireerd op het uniform. Nog sterker dan de trend van de jaren ’20 en ’30 gaan vrouwen gedwongen buitenshuis aan de slag om te werken. Met de man aan het front moesten de taken wel overgenomen worden door vrouwen.

Door schaarste is er gebrek aan materialen, maar dat niet alleen, op bepaalde versieringen en materialen staat zelfs een verbod op het gebruik, omdat ze nodig zijn voor oorlogsmaterieel. Het werd ook niet vaderlandsgezind gevonden om rond te lopen met ruches en kantjes e.d.

Hoewel kousen erg gewild waren bij de outfit, werd van hetzelfde materiaal ook parachutes en tenten gemaakt. Als noodoplossing gebruikten vrouwen een crème om de benen bruiner te laten lijken en voegden ze met eyeliner een streep achter op het been toe, alsof ze kousen droegen.

Wol was moeilijk om aan te komen, waardoor rayon en crepe de plek hiervan innemen.

Kleuren zijn monochroom zoals marine blauw, vlaggenrood en bruin en grijs.

De Fransen verliezen hun positie in couture aan de Amerikanen. Ook veel modeontwerpers vluchten naar Amerika om daar hun werk voort te zetten. Amerika wordt daarmee toonaangevend voor couture en glamour.

Bij avondkleding zien we veel opgenaaide pailletjes terug omdat hier geen restrictie op zat. Dit creëerde de illusie van een glamoureuze levensstijl die ver af stond van de oorlog. Avondkleding kon dus sterk contrasteren met kleding voor overdag. Een zwart cocktail-jurkje wordt een belangrijk item in de vrouwelijke kledingkast.

Als accessoire blijft de pill box hat in de mode. Eigenlijk een heel simpel hoedje wat wel zeer elegant staat. Deze heb ik onlangs gemaakt van zwart/grijze wol met als versiering 2 pauwenveren en 2 knoopjes.

Voor een project in het jaar 1862 heb ik samen met mijn geweldige hulp in het atelier van Beleef Het Verleden: Thea Teunissen, een prachtig kostuum gemaakt van rood fluweel. De beschrijving van dit kostuum met alle onderdelen en historische kostuums die hier als voorbeeld voor hebben gediend volgt binnenkort.

Deze week zat ik met een praktisch probleem. Voor de Jour du Patrimoine komt er een weekend aan op Chateau Crevecoeur waarbij ik twee dagen een historisch personage speel in het jaar 1862. De hoed die normaliter gedragen wordt in die tijd geeft echter een beperkt gezichtsveld.

Dickens festival

Deze hoed vormt een soort kap om je hoofd en als je dan met het publiek wilt praten zouden ze eigenlijk recht voor je moeten staan. Maar als je bezig bent met zo’n project dan is het het belangrijk dat je vanuit je ooghoeken kunt zien hoe het publiek en je medespelers zich bewegen. Oogcontact en lichaamshouding zijn hier ontzettend belangrijk, maar zo’n kostuum zit je dan toch echt een beetje in de weg.

Toen ik door m’n kostuumboeken aan het bladeren was kwam ik deze ‘bonnet’ tegen. Dé oplossing voor mijn probleem. Dit hoofddeksel wordt in het Frans fanchion genoemd.

Ik ben gelijk aan de slag gegaan met de materialen die ik had liggen, en gelukkig was mijn voorraad toereikend. Het resultaat is als volgt geworden:

Deze bonnet steunt op twee knotjes die laag in de nek worden gedragen. Ik heb deze thuis al een uur op gehad zonder haarspelden en zonder dat de bonnet afzakte.  Hij zit wel bevestigd met twee fluwelen linten die vastgeknoopt zijn aan de knotjes. Het hoofddeksel is zelfs zo licht en gemakkelijk te dragen dat ik vergat dat ik het überhaupt op m’n hoofd had zitten. Dat gaf een leuk effect toen ik de deur opendeed nadat er was aangebeld…

Ik weet zeker dat deze bonnet makkelijker draagt dan de meer bekende Victoriaanse hoed met kap. Voor het publiek zal het wel even wennen zijn. Voordat ik dit exemplaar in dit boek tegen kwam had ik er nog nooit één gezien uit de 19e eeuw. In de 18e eeuw werd dit type vaker gedragen.